36

36 Yaşında bir insanım.

• Evimiz kira
• Arabanın kredileri hala devam ediyor
• Herhangi bir birikime sahip değilim, aydan aya yaşıyoruz, kenarda üç kuruş yok
• Para biriktiremiyoruz
• Bir takım elbiseye sahip değilim
• Havalı bir ofisim yok, genelde evden çalışıyorum
• Zaten pek dışarı çıkmıyorum, şehri en son üç sene önce gezmişimdir
• Çok arkadaşım yok
• Çevrem yok
• (Artık) Seminerler, konferanslar vermiyorum
• Yaz tatili için henüz ayırabildiğim bir para yok
• 14.000 euro'dan biraz fazla vergi borcum var ödenmesi gereken
• İnsanlar ne iş yaptığımı duyduğunda, benden beklentilere giriyorlar. Ve ben bundan nefret ediyorum.

Bi bok yaptığım yok. Ben yirmiüç yıldır kod yazıyorum. Bunu seviyorum. Yukarıdakilerin hiçbirisini önceliklendirmemiştim. Hiçbirisini hedefim haline getirmemiştim. Ben kod yazmayı seviyorum. O kadar. Devamı yok. Ben benden beklediğiniz kişi değilim. Ben kendimden beklediğim kişi olduğumdan bile emin değilim. Ben sadece, bilgisayarı seviyorum. Ama bu beklentiler beni yoruyorlar.

Sözün özü: Hangi orospu çocuğu "sevdiğin şeyi meslek haline getir" dediyse onun Allah belasını versin. Mesleğiniz ile hobilerinizi ayrı tutun, kafanız ağrımasın.

Sevgiler,

Sinan.